به خیال دیدن روی تو، همه شب به خواب خوشی روم

به صفای صوت نکوی تو، غم و غصه برکنم از دلم

چه شود مگر که عزیز من، نظری کنی تو ز مرحمت

که نمانده صبر و قرار دل، ز فراقت ای همه خاطرم

به کجا روم که کنی نظر، تو به روی زرد و سیاه من

که مگر ز طلعت آن قمر، برود غبار دو دیده ام

همه خصلت تو بود نکو، بکنم مکان تو جستجو

بفکن می تو از آن سبو، که دو جان تازه برآورم

سر و جان من به فدای تو، بکنم ز خصال تو گفتگو

که جمال آن مه خوب رو، بزداید این غم باطنم

به سهیل کن تو عنایتی، که نه دم زند نه شکایتی

به خیال کرده حکایتی، به صفای آن مه کاملم